Dag 10: Banff Natural Park.

Canmore op een maandagochtend 4 juli.

Na een rustige nacht, blijkt dat de regen gestopt is. In de zeer nabije buurt is er een Segway supermarkt. Na ons ontbijt om 08.00 uur in onze Inn, kunnen we proviand voor de middag opslaan in de Segway.

Hotel te Canmore, genaamd Canmore Inn, 25 km voorbij Banff.

Segway supermarkt.

Dat is een ideale methode in deze landen om iets te kopen dat naar je zin is, en prijslijk, zonder dat rare gedoe met die 'gratuity', tips of fooien.

Trans-Canada Hwy 1.
Om 09:00 uur kunnen we dan ons programma voor vandaag beginnen. Over de TransCanadian Highway 1, richting terug B.C. (British Columbia). Deze highway, ook genoemd TCH of Highway, loopt door al de provincies van Canada vanaf de Pacific Ocean naar Atlantische Oceaan aan de oost kust over meer dan 7.800 km. Het is een van de langste routes van dit type ter wereld. Het highway systeem is herkenbaar aan het wit op groen esdoorn blad. Het nummer van deze highway 1 is duidelijk herkenbaar. 

We rijden terug naar de British Colombia Colombia provincie. Na 92 km in westelijke richting komen we terug om 09.55 uur in deze provincie. Officieel is het daar terug een uur jonger. Maar daar doen we niet aan mee. We behouden onze Alberta tijden.

Natural bridge.

We rijden na het vertrek terug naar Banff en verder over de 93.

Natural Bridge.

Niet ver van het Emerald Lake bemerkt men de Natural Bridge. Dit is een imposante steenformatie in de Kicking Horse-rivier. het stromende water heeft een gat in de rotsen geslepen, waardoor er een brug over het stromende water is gevormd.

We komen er toe om 10:10 uur na 108 km. Weeral een prachtige waterval die zich leent tot prachtige foto's. Een 25 minuten laten ons toe om deze natuurpracht vast te leggen op de camera's op foto, video en ons intern geheugen..

Emerald Lake.

Niet ver van deze 'Natural Bridge' komen we aan het 'Emerald Lake'. De setting is hemels. Het azuurblauwe meer weerspiegelt de witte bergen rondom perfect. Dit is een van de populairste bestemmingen in het park. Het meer is geliefd vanwege het heldere water, de mooie omringende landschappen en de wandeltocht van 5,2 km rond het meer.

Emerald Lake

Het Emerald meer is een prachtig tussen de bergen gelegen turkooisblauw meer, waarop met kano's gevaren kan worden. De typische blauwe kleur, en alle afgeleide tinten daarvan zijn afkomstig van het gruis dat onder grote druk van een gletsjer van de rotswanden wordt afgeslepen. Aangezien het stof zeer licht is van gewicht, blijft het gedurende lange tijd zweven in het water. Gecombineerd met de inval van de zon geeft dit dat het water de typische kleur heeft.

Aangezien het meer een belangrijke waterbron is, is het een perfecte plaats voor het spotten van wilde dieren. Ik denk dat er te veel toeristen rondlopen, want niet veel wild gespot. Wel oppassen voor het slijkerige pad, de uitstekende boomwortels en de omgevallen bomen. 

Over omgevallen boom kruipen.

Als men in tegenwijzerzin rond het meer wandelt is de beginstrook het lastigste. Alhoewel, wat is lastig voor ervaren senioren. Niet voor den deze. Het meest gemakkelijke stuk is het laatste van de wandeling rond het meer.

De wandeling rond het Emerald Lake kan men op 1uur en 45 minuten op een zeer rustig tempo afleggen. Wij deden het van 10:50 tot 12:35 uur. Na deze wandeling was het tijd om onze gekochte middaglunch te verorberen. We zijn juist op tijd terug aan de busjes. Het begint een beetje te regenen. Onze lunch nemen we daarom binnen in onze bus.

Takakkaw Falls.

Het is gestopt met regenen en we kunnen na onze lunch terug richting de volgende waterval. Men krijgt de indruk, dat Canada vol met watervallen bezaaid ligt. Correctie, het zijn de Rocky Mountains die deze natuurprachten ten toon stellen. Om 13:55 uur zijn we aan de zeer grote waterval, de naam: Takakkaw Falls. Moeilijk om uit te spreken zonder vulgair te worden. Deze naam betekent 'schitterend' in de taal van de Cree-Indianen. De watervallen zijn maar liefst 400 - vierhonderd - meter hoog.

Takakkaw Falls

Het is een 240 m hoge waterval die in verschillende etappes neerdondert. Hoe dichterbij je komt, hoe meer je de nevel voelt aan deze indrukwekkende waterval. Dicht bij de waterval komen is tamelijk gemakkelijk. Men riskeert wel nat te worden door de nevel van het opspattende water. Na het nemen van enkele foto's. Om 14:45 uur kunnen we ons programma verder afwerken.

Spiraal tunnels.
Een zeer typisch transport in Canada zijn de zeer lange treinen, tot 850 meter lang. Ze worden getrokken en geduwd. We kunnen er één opmerken tijdens onze verplaatsing. De treinen in dit gebied zijn zo lang dat de locomotief  de tunnel al weer uitkomt terwijl de laatste wagon nog niet eens in de bergen is verdwenen. De uitdaging was om een helling van 5% te overwinnen. Men heeft dit opgelost door tunnels te graven waardoor de helling teruggebracht kon worden tot 2,5%.

Men heeft dit merkwaardige staaltje van engineering erkend als een 'National Historic Site' in 1971. het was een voorwaarde om de Alberta provincie op te nemen in de Canadese Unie. Dagelijks rijden er een 25-tal treinen op het traject. Maar dit gebeurt op zeer onregelmatige uren. Men kan er uren op wachten, naar een zeer klein gat in de bergwand, en waar ook nog de bomen het zicht wat belemmeren. 

We hebben hier ellendig lang staan gapen en niets gezien. Een van onze reisleiders beweerde dat hij de vorige keer een trein gezien had. Wij dus niet. We hebben hier veel tijd staan vergapen om naar een opening in een rots te staan gapen. Toen er een groep met een professionele lokale gids ook kwam kijken, kwam men te weten dat de kans om een trein uit de opening zien te verschijnen bijna nihil was. Toch was reisbegeleider Roger niet te vermurwen, en bleef halsstarrig onze tijd vergooien. Na een vergeefse lange wachttijd toch maar onverrichterzake verder gereden zonder Roger zijn hoogtepunt te beleven. Raadgeving: niet te lang staan wachten maar verder rijden.

We hebben een tijdje naar een opening in de rotsen staan wachten. Onverrichterzake hebben we het dan na een half uur tevergeefs wachten maar opgegeven. Oh, ironie, wat later tijdens onze terugtocht naar Banff zien we een gigantisch treinstel langzaam over het spoor rijden.

Banff - Het toeristische hart van Banff National Park.

Het begon terug te regenen op onze terugrit. Om 16:00 vertrokken naar Banff. Onze volgende zwarte beer zat rustig te knabbelen in een greppel naast de Highway 1. Verboden te stoppen, maar toch wel lekker gezien. Het is 17:00 uur als we in de stad Banff toekomen. Maar het regende nogal en daarom niet aangenaam om er wat rond te stappen. Het is 18:00 uur als we deze keer tijdig toekomen in het hotel. 

Route dag 10: Banff Natural Park.